حدیث آرزومندی که در این دفتر ثبت افتاد
همانا بی غلط باشد که حافظ داد تلقین ام
بعضی وقتا آدم دلش می خواد از خودش فرار کنه، اما نمی تونه یا حداقل نمی دونه چطوری ...
خیلی وقتا له له می زنی که یکی حرفات رو بفهمه، درکت کنه، دغدغه هات واسه اش خنده دار نباشه.
خیلی اوقات آرزوهایی داری که گفتنش آدمای اطرافت رو به خنده درمیاره...
گهگداری آدم دنبال یکی می گرده که هم حرفاشو بفهمه و هم نشناسدش،
آخه آدمی در تلاقی نگاهها، شرمش میاد که خیلی از حرفا رو بزنه.
اما دریغ ...!!
گاه گاهی "حدیث آرزومندی" توی دلت تلنبار میشه، تلنبار میشه، تلنبار میشه...
تا اینکه یهو مثل یه آتشفشان فوران میکنه. که اگه نکنه، می ترکی از غصه.
بعدش چی میشه؟!!
خب معلومه! مجبور میشی، وبلاگ بزنی، حرفاتو، درد دل هات رو، حدیث آرزومندیت رو، توش بنویسی ...
شاید چند تا از جنس خودت رو پیدا کردی که ...
***
آره! این جوری شد که ما هم اومدیم...